Ben bir yetişkin olarak şu 30 senelik yaşantımda hala daha insanları tanıyamıyorum.Senin önyargıların kadar olamıyorum.Dikkat çekiyorum kanın ısınmadığına ısınmıyorsun insan canlısı olmana rağmen kimi insanlara karşı buzdolabı gibisin benim yönlendirmelerimle onlara sıcak davranıyorsun ve hep te senin kanın ısınmayan insandan ben bir darbe yiyorum düşünmeden edemiyorum minik kızım kadar olup insanları tanıyamıyorum diyorum
Aman kimse kırılmasın üzülmesin deyip fedakarlık veren aslında hiçde değer verilmeyecek insanları hayatımıza alıp evimizin içine sokup kendimle beraberinde hepinizle muhatap ediyorum.Sonrasında beklenen son geldiğinde üzülen kırılan ben oluyorum.Halbuki biraz iç sesimi dinlesem zorlamasam insanları olduğundan fazla görmeye göstermeye çalışmasam hiç bir sorun kalmayacak.Fazla fedakar olmak eşşeği yarış atı sanmanın aslında hiç alemi yok.Hiç vakit harcanmayacak insanlara ayırdığım vakite senden çalarak destek olmaya çalıştığım zamanlarıma deli gibi acıyorum.Karşılık beklemiyorum tabikide ama istiyorum ki bazen hatırlar sevgiler birşeylerin önüne geçsin.Sorunları çözsün insanlar iki düşünüp bir konuşsun 1 bardak içilen kahvenin kırk yıl hatırı olsun.
Bu hayat böyle meleğim olmuyorsa olmuyor ne zorlamanın nede kabullenmenin anlamı var hep diyorum secici olmalıyım kimseyi ne taşıyacak ne de uğraşacak halimde zamanımda yok. Sen sen ol insanlara gereğinden fazla değer verme neyse o ! İç sesini her zaman dinle onu susturmaya çalışma benden daha çok başarılı olacağın kesin! Şunuda bil değmeyen insanlarla içilen değil bir fincan kahve bir fıçı kahvenin anlamı yok babanın deyimiyle!
Temizlik zamanı evimizde hayatımızda bize yüreğini açacak dostlara her zaman sonuna kadar evet hayatıyla yanlışıyla olduğu gibi kabullenerek ama içten pazarlık yapıp değer vermeyenlere hayır lütfen dışarı hayatımızdan evimizden kalbimizden yer işgal etmenin hiç de anlamı yok.
Bu hayat çok tehlikeli bir hal aldı bebeğim.Artık köpekbalıklarından daha tehlikelisi insanlarvar!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder