28 Eylül 2011

118 nerede yaşar?

"118" nerede yaşar!!
Büyümek,öğrenmek..
Bu soru ne tuhaf değilmi bazen soruların karşısında öylece kalıyorum.Dün seni uyuturken bana bu soruyu sordun kesmedi,arkasından ağaç nerde yaşar dedin,sonra ayaklarım nerde yaşıyor başka birkaç şeyi saydın sayıklayarak uyudun ..Bense nasıl anlatmam gerektiğini bilmeden izah etmeye çalıştım.Çünkü hiç hazırlıklı olmadığım bir soru ile karşı karşıyaydım..Öyle bir dönemdeyiz ki ne nette var izahı ne doktorlarda ne kitaplarda..
Soru cevap nerden hangi konudan geleceği hiç belirsiz hemde anlamaya çalışan gözlerle..Anne olmanın bir hali daha bitmek tükenmek bilmeyen bir sürü anlamsızlıklara anlam katarak izah etmek anlatmak öğretmek.. 118'i son zamanlarda tv reklamlarında çokça duyar olduk senin hayalinde bu sayılar bir canlı halini almışlar belli ki nerede yaşadıklarını soruyorsun.Bense bunun sadece bir rakam sayıdan ibaret oldunu bir canlı olmadığını ve sadece telefonda tuşlayınca karşımıza çıkan kişlere kısa yoldan erişmeye çalışılacağını sana uygun anlatmaya çalışırken başka başka binlerce soru daha..
Ve bazeen o kadar çok konuşuyorsun ki böyle güzel falan gelmiyor bu kadar konuşman daha 2,5 yaşında bu kadar geveze olman beni ürkütüyor.
Seninle nasıl başedeceğim diye bir telaş sarıyor herşeye öyle güzel cevap veriyorsun ki bunları ne anlatmaya fırsat nede izahat edecek bir ortam bırakıyorsun.Öylece tak tak cevap anne kalıyor..Bazen kızıyor hemde çok nerde hata yaptım demeler başlıyor.
Öyle çok üzerine düşen bir yapımız yok..En büyük uğraşımız seni güçlü kendine güvenen tek başına ayakları üzerinde duran bir birey olarak yetiştirmek.Mesela düştüğünde çok canın yansa dahi anne deyip ağlamıyorsun çünkü her düştüğünde sana müdahale etmedik.Kendi kendine başarabilirsin sen bunu yapabilirsin deyip her yaptığın şeyde sana fazlasıyla cesaret verdik.Şimdi bir takım şeyleri kendin daha çok bildiğini iddaa edip "Anne öyle olmaz böyle" deyip benimle çene yarıştırıyorsun.Bide işine gelmeyen her konuda "Ben çok üzüldüm" deyip duygu sömürüsü buda beni üzme deyişlerimden geliyor sanıyorum
Bu sıralar seni anne kendimi çocuk gibi hissediyorum.Sen bana yol gösteriyorsun,apansızın gelen sorularına ne diyeceğimi düşünen, bir anne buluyorum bana bunu yaşatıyorsun.
Bense bu kadar anlamsız dünyayı sana anlatmak için en doğru kelimeleri arıyorum haberleri izleyemiyorum her izlediğimde içim tuhaf oluyor dağılıyorum üzülüyorum ve çoğunlukta ağlıyorum.Bu dünya sana anlattığım kadar güel değil yavrum biliyorum.Senin hayalindeki 118 burada yaşamıyor..Ağaçlarımızın yaşayabildiği masallardaki ormanlar da yok onun yerine her yer bina ,işyeri,tesis..Ülkemiz her yeni bir günde içinden çıkılmaz bir hal alıyor.İnsanlar,bebekler türlü türlü sebeplerden ölüyor.Ağaçlar bebekler insanlık katlediliyor.
Sense bu dünyaya birde yanında kardeş isteyip bizi düşündürüyorsun.Bana neden kardeşim yok dedin olacak dedim bende ben bakarım ona diyede ekledin adını bile bulmuşsun bizi çok şaşırttın.Şimdilerde bizde bir olmayan "bulut" heyecanı sen de ise bir neşe bir neşe..Bizde ise yine bir düşünme hali..

"29" oldum bu arada kardeş için düşünmeye başlamalı aslında zamanı geçmeden çünkü biz 5-10 sene düşünüp öyle karar veriyoruz.Bana kalsa bu dünyaya 1 çocuk bile fazla ama sevgiside öyle güzelki..
Doğum günümdebana "iyiki doğdun anneciim" diye haykırdın..Bu sözler benim kulaklarımdan hiç gitmeyecekdhada çoğalsa ne güzel olurdu.Bu arada "ciğim" takısı olmadan kimseye hitap etmiyorsun buda çok hoşuma gidiyor..

Ne yazdım ne anlatmak istedim bende anlamadım..Ama not almak istedim..

Şimdi bu 118'e nerede yaşadığını sorsak,seninle Bulut'un alakası nedir desek,Hayat niye böyle deyip küçük kızımızın soruların cevabını sorsak acaba bilebilirmi?


21 Eylül 2011

Tık Tık Kim O:)

Ben tembelim kanaat getirdim hemde çok yazmayı böylesine sevipte şuraya iki kelime yazmaktan resmen acizim...Ama teknoloji mahduruyum da aynı zamanda laptop sürekli hata veriyor, işyerindeki pc çok yavaş,cep telefonundan zor oluyor..derken mazeretlerimin ardı arkası kesilmiyor.Oysa her bloga girdiğinde artık düzenli yazacağım diyede ekliyorum yazamayışımın nedenlerinden biride fotografları düzenleyemeyişim pc lerdeki sorunlardan dolayı hergün köşe yazarlarını okuduğumda gazetelerde beynimde kelimeler uçuşuyor uçuşuyor sonra ben klavyenin başına oturana dek hepsi Pöff..Aslında ne çok azimliydim yapıcam dedimmi sonuna kadar en iyisini yapana dek gündeme gelene başarıyı yakalayana dek hiç bırakmazdım.Zaman geçtikçe sanırım yaşlanıyorum.Eski enerjimi bulamıyorum bazen..Son zamanlarda yağmurlu havalarda ise dizlerim ağrıyor daha 30 olmadan nelerden bahsediyorum..Bazen tükendiğimi hissediyorum sanırım buda havalardan..Sonra bazen içimde kelebekler uçuşuyor her gördüğüm insana seni çok sevdim ne güzelsin diyesim geliyor böyle olmayı daha bir çok seviyorum ne zaman enerji yüklü olsam o gün hep dostlarım arıyor e-mail ler yağıyor mesajlar geliyor birileri görüşelim diyor sözleşmişcesine yetişemiyorum..Hayatım dahada renkleniveriyor..Ama diğer türlüde bir başladımı ardı arkası kesilmeyen sorunlar problemler çözülemeyen konular geliveriyor..

Evdi işti anneanneydi,teyseydi,düğündü, gezmeydi,okuldu fasıldı derken çok büyüdün..Kocaman oldun meleğim benimle kavgaya tutuşacak kadar cevap verip odana kendini kapatıp yatağında ağlayacak kadar..Bende geçenlerde bıktım bıktım senden diye bağırdım niyeyse ne zaman bıktıysam o arada gelen üst üste anlardan biriydi sanırım.Pazar günü bizim evde bir merasim vardı bu merasim sırasında çok gülmüştüm bu gün o güldüğüm merasimin trajı komik olanı gerçekleşti..Nasıl öğrendiysen kapı açmayı öğrenmişsin çelik kapıyı kapı çaldığında açtın bizim de bir hoşıumuza gitti bu olay resmen merasim halinde coşkuyla  kutlandı evimizde sırayla dışarıya çıkmalar kim o demeler espiriler,kahkahalar,anneanneye telefon açıp bilgi vermeler videoydu fıtıofartı tebrikti derken sen bu olayı çok güzel bir kavradın..

Bugünse anneannen kapıda çöpü koyarken kapı kapanıveriyor  dışarda kalıyor,Sen içerde uyuyorsun,ocakta yemek,pencereler açık, bizi aldımı bir telaş Film gibi seneryolar..Olayı büyültmeler..öyle böyle deyip çilingir ayarlayana dek sen uyanıp anneanneye kapıyı açıyorsun..

Yine söylüyorum her konuda Eğitim Şart,bide açmadan kiimmm oooo diye seslenmişsin öğrettiklerimizi harfiyen uygular gibi.

Demekki bu hayattaki hiçbirşey boşuna değilmiş herbirinin yeri,vakti ve anı varmış bizide bugün gelmiş bulmuş..


Not:Unutmadan yazacaklar çok,Böğürtlenli Orman gezimiz,Bayram Tatili,Şeker kız Candy,Balık Nemoyla tanışma ve Kuzu teysem almanya'dan geldi,Lülü okullu adları altında çok yakında bu sayfada bu rada..hemde yayınlanmayı bekleyen onlarca foto eşliğinde..

Herzaman tesadüfler böyle güzel olmayabilir

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails