28 Eylül 2011

118 nerede yaşar?

"118" nerede yaşar!!
Büyümek,öğrenmek..
Bu soru ne tuhaf değilmi bazen soruların karşısında öylece kalıyorum.Dün seni uyuturken bana bu soruyu sordun kesmedi,arkasından ağaç nerde yaşar dedin,sonra ayaklarım nerde yaşıyor başka birkaç şeyi saydın sayıklayarak uyudun ..Bense nasıl anlatmam gerektiğini bilmeden izah etmeye çalıştım.Çünkü hiç hazırlıklı olmadığım bir soru ile karşı karşıyaydım..Öyle bir dönemdeyiz ki ne nette var izahı ne doktorlarda ne kitaplarda..
Soru cevap nerden hangi konudan geleceği hiç belirsiz hemde anlamaya çalışan gözlerle..Anne olmanın bir hali daha bitmek tükenmek bilmeyen bir sürü anlamsızlıklara anlam katarak izah etmek anlatmak öğretmek.. 118'i son zamanlarda tv reklamlarında çokça duyar olduk senin hayalinde bu sayılar bir canlı halini almışlar belli ki nerede yaşadıklarını soruyorsun.Bense bunun sadece bir rakam sayıdan ibaret oldunu bir canlı olmadığını ve sadece telefonda tuşlayınca karşımıza çıkan kişlere kısa yoldan erişmeye çalışılacağını sana uygun anlatmaya çalışırken başka başka binlerce soru daha..
Ve bazeen o kadar çok konuşuyorsun ki böyle güzel falan gelmiyor bu kadar konuşman daha 2,5 yaşında bu kadar geveze olman beni ürkütüyor.
Seninle nasıl başedeceğim diye bir telaş sarıyor herşeye öyle güzel cevap veriyorsun ki bunları ne anlatmaya fırsat nede izahat edecek bir ortam bırakıyorsun.Öylece tak tak cevap anne kalıyor..Bazen kızıyor hemde çok nerde hata yaptım demeler başlıyor.
Öyle çok üzerine düşen bir yapımız yok..En büyük uğraşımız seni güçlü kendine güvenen tek başına ayakları üzerinde duran bir birey olarak yetiştirmek.Mesela düştüğünde çok canın yansa dahi anne deyip ağlamıyorsun çünkü her düştüğünde sana müdahale etmedik.Kendi kendine başarabilirsin sen bunu yapabilirsin deyip her yaptığın şeyde sana fazlasıyla cesaret verdik.Şimdi bir takım şeyleri kendin daha çok bildiğini iddaa edip "Anne öyle olmaz böyle" deyip benimle çene yarıştırıyorsun.Bide işine gelmeyen her konuda "Ben çok üzüldüm" deyip duygu sömürüsü buda beni üzme deyişlerimden geliyor sanıyorum
Bu sıralar seni anne kendimi çocuk gibi hissediyorum.Sen bana yol gösteriyorsun,apansızın gelen sorularına ne diyeceğimi düşünen, bir anne buluyorum bana bunu yaşatıyorsun.
Bense bu kadar anlamsız dünyayı sana anlatmak için en doğru kelimeleri arıyorum haberleri izleyemiyorum her izlediğimde içim tuhaf oluyor dağılıyorum üzülüyorum ve çoğunlukta ağlıyorum.Bu dünya sana anlattığım kadar güel değil yavrum biliyorum.Senin hayalindeki 118 burada yaşamıyor..Ağaçlarımızın yaşayabildiği masallardaki ormanlar da yok onun yerine her yer bina ,işyeri,tesis..Ülkemiz her yeni bir günde içinden çıkılmaz bir hal alıyor.İnsanlar,bebekler türlü türlü sebeplerden ölüyor.Ağaçlar bebekler insanlık katlediliyor.
Sense bu dünyaya birde yanında kardeş isteyip bizi düşündürüyorsun.Bana neden kardeşim yok dedin olacak dedim bende ben bakarım ona diyede ekledin adını bile bulmuşsun bizi çok şaşırttın.Şimdilerde bizde bir olmayan "bulut" heyecanı sen de ise bir neşe bir neşe..Bizde ise yine bir düşünme hali..

"29" oldum bu arada kardeş için düşünmeye başlamalı aslında zamanı geçmeden çünkü biz 5-10 sene düşünüp öyle karar veriyoruz.Bana kalsa bu dünyaya 1 çocuk bile fazla ama sevgiside öyle güzelki..
Doğum günümdebana "iyiki doğdun anneciim" diye haykırdın..Bu sözler benim kulaklarımdan hiç gitmeyecekdhada çoğalsa ne güzel olurdu.Bu arada "ciğim" takısı olmadan kimseye hitap etmiyorsun buda çok hoşuma gidiyor..

Ne yazdım ne anlatmak istedim bende anlamadım..Ama not almak istedim..

Şimdi bu 118'e nerede yaşadığını sorsak,seninle Bulut'un alakası nedir desek,Hayat niye böyle deyip küçük kızımızın soruların cevabını sorsak acaba bilebilirmi?


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails