Nasılda "Zor"muş..

Şu sıralar hayatıma bakıyorumda bir sakinlik bir dinginlik akşamları evde resmen bir can sıkıntısı hali seninle oynadığımız oyunlar sonrasında senin erkenden uyuman..ve benim öylece kalmam.. dün gece öyle çok canım sıkıldıki son 2 seneyi düşündümde..

22 ay emmekle geçirdiğimiz emmeye dair bir sürü dip not çıktı hafızamdan..nasılda dolduruyormuş hayatımızı bir meme emme dediğimiz nasıl bir koşturmaca varmış hayatımızda..

İlk bebeklik günlerinde yara olan ağlaya ağlaya emzirdiğim yinede devam ettiğim emzirme günlerim

Evde kaldığım 5 ay içinde bir difriz dolusu sütü sağmak için beklediğim yemek saatleri..

Geceleri dinlenmeyle beraber olan sütten sebep sabahın 5'inde uyanıp süt depo ettiğim..

Ve tam 13 ay bir fiil her gün toplantının ortasında kalkan patronu surat 5 karış bakışlarına dayanmaya çalışan bir kadın..

Yoğun iş hayatını bırakıp öğlen eve koşa koşa gelen bir anne..

22Ay boyunca sürekli emzirdiğim ve sağdığım sütü 1 gün Ankara seyahati nedeniyle emzirmeyip mastit olup kıvrandığım..Antipiyodik kullanmayı red edip güncerce acı çekerek yinede inatla sütünü depolayıp yinede emzirme reformunu başarıyla bitirdim.

Hergece emzirmek için 3-4 dört kez uyandıktan sonra..

Şimdilerde 12:00-8:30 uyanıyorumya hayat nasılda bambaşka..