15 Aralık 2011

Yaşam,Hayat,Anılar ve Sonlar!

Geçtiğimiz kurban bayramında bayram ziyaretlerimiz oldu köyde-kasabada hem anneannenin akrabalarına hem dedenin akrabalarına hısımlara onların dostlarına büyüklerine bazısına sıkıla sıkıla bazısına özlemle gittik.Bir ev vardı bahçe içinde ama sadece gökyüzü görünüyor ahşap tahtadan yerler yere bastığında ev sallanıyor hissi veriyor.Her tarafta 50 yıllık  belki daha eski yaşanmışlıklar,eşyalar,eskiyen yüzler, resimler anılar.

Eskidende her bayram gittiğimiz büyüdükçe gitmediğimiz Ama çocukluğumda da gördüğüm hatırladığım hoş sohpet tatlı dil güleryüz gıpta ederek baktğım seyrettiğim iki yaşlı insan.

Koşturduğun koridorda gördüğüm kendi halim karşımda kızım merdivenlerden bir iniyor,bir çıkıyor  evin bir yanından giriyor başka bir yandan çıkıyor 3 tarafı bahçe fakat sadece gökyüzünün göründüğü bir avlu bahçede aynı ıslak rutubet kokusu ,kendi halinde açmış saksıda çiçekler ilgisiz boynu bükük, odalarda bir dolu sessizlik, yalnızlık, boşluk her dokunduğum şeyde bir sürü anı yaşanmışlık eskimişlik bir odada bir dolu kitap belliki çocukların okuduğu içlerinde ne çok yaşanmışlık olan eskimiş atılmış buruşmuş  bir tane çekiyorum içinden karıştırıyorum okuyorum ve çok beğenip rica ediyorum.İstediğim içim önce biraz utanıyorum şimdi iyiki almışım diye iç geçiriyorum fotograf makinamı arabada bıraktığım için o gülen gözleri sana göstermediğim için şimdi içim pişmanlık dolu.

Öyle gıpta ettimki onca yıla hala yan yana olan o iki yaşlı insana ikisininde güler yüzüne,hayatlarına muhabbetlerine sevgilerine saygılarına babacıkla bile konuştuk yol boyu ne güzel dedik..Sessizce ayrıldık sen ellerini öptün o yaşlı teysenin o sana şeker verdi dedenin sakallarını okşadın o seni saçlarından kokladı.
ben çocukluğumu hatırladım senin yerinde olan beni  hayal ettim.

Büyüttükleri çocukları-torunları hepsinle duydukları gururları.Kendi hayatlarındaki yapmak istediklerini yaptıklarını ve sessizce sonlarını beklediklerini.Terkedilmiş,yalnız kalmış hissine kapılmadan hep tevekkül ettiklerini.

Şimdi ben büyüdüm onlar yaşlandı onlar yıllara yenildi.Dün bir haber geldi içim ezildi.Allah rahmet eylesin dedim.Sonra akşam deden gazetede okumuş o yaşlı amcanın kendine eşine seçtiği sonu.İçim ezildi.Düşündüm.Hayatı yaşamı anıları büyüttükleri evlatları ve her ikisinin de sonunu!

Allah hepimize iyi sonlar yazsın,başlangıçlarımız hayatlarımızın güzelliği gibi sonlarımızda iyi ve hayırlı olsun.
Şimdi Mevlam hepimizi rahatlatsın onlarıda bizide..



Şimdi bu fotografa baktıkça onları anımsıyorum.ve hayel ediyorum böyle muhabbetlerini.Sonlarının böyle güzel bittiğini düşünüyorum.. gerçekleri ve geride bıraktıklarını görmemezlikten geliyorum. Hepimize güzel hayatlar, güzel başlangıçlar dilediğim gibi iyi olan güzel biten sonlar diliyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails