Biliyordum bir gün zaten sadece babanın kızı olacağını!

Bu cümleyi kuracağımı çok önceden bilir gibiyim aslında.. evde nedense yapılmayacak herşeyi dile getiren kuralları olan benim..Yapılmayacak bir şey oldumu herkesin "Anne kızıyor bak" demesi sanırım bilinç altında senin ağlarken bile baba diye ağlamanı sağlıyor.

Bu gün mutfakta seninle ilgilenmedim oyun oynamadık diye kendini numaradan yüzü koyun yere kapatıp içini çeke çeke "Babaaaa" diye ağlaman yokmu "ne yalan söyleyeyim çok dokundu!" nedensiz ağlamana kızsam mı, susturamayışıma sinir mi olsam? yoksa beni babana şikayet eder gibi ağlamana oturup bendemi ağlasam karar veremedim?

Her kapı çaldığında "babaaaa" diye koşman, büyüklerimizin sorduğu bunu sana kim aldı diyenlere "babaaaaaa" diye verilen cevaplar(Oysaki sana dair bütün herşeyi anne almıştır) ,bütün cümlelere baba diye başlaman telefonda anneanneye babayı anlatman, en çok ona gülmen , koynuna öylece uzanıp kalman benimle ise memenin dışında 1 dk bile uzanmaman ,yemek yerken sadece onun yanına oturman ileride de sadece babanın kızı olacağının göstergesi olabilir mi?

Geçenlerde ellerin çenende yere uzanmış babanı izliyordun sanki aşkını izler gibi,babaya özel herşeyi biliyorsun evde nerde bi çay bardağı görsen hemen baba geliyor misal aklına..

Ama seviyorum ben bu ikiliyi!! Kıpır kıpı,sevgi dolu,sıcacık ve ikisi bir arada bolca kahkaha çatlatırcasına hemde!!

Bizim evde bu kahkahalardan bolcana var şu sıra çok ta yakışıyor..