Bilmiyorum!
Dün bütün gün kahvaltının dışında yemek yememişsin huysuzlukların hiç bitmemiş.Annemi isterim diye bir ara ağlamışsın anneanne ne yaptıysa olmamış.Toparlanıp babaanneye peyniri görmeye gitmişsiniz oda kesmemiş.Banada söylememişler üzülmeyeyim diye.
Bende öğretmenler günü münasebitiyle bir yemeğe katıldım ama çok sıkılıp erken kalkıp seni almaya geldiğimde elimi tuttun, yol boyu hiç konuşmadın elimi bırakmadın sana getirdiğim çiçekleri bir yere fırlatıp hiç mutlu olmadın.Eve geldiimizde göhsümü açtırıp ağzına dayadın ve bir-iki saniye emdin hiç sesimi çıkartmadım.Diğer göhsümü açmamı istedin onada aynı işlemi yapıp kapattın.Bir kase çorbayı-meyvanı zevkle keyifle yedin.
Benim seni özlediğimden 1000 katı bana ihtiyaç duyduğunu farkettim. Benim senin kokuna duyduğum ihtiyaçtan fazlası vardı oysa meme emmeyi bıraktığından beridir hiç böyle bir şey yapmamıştın.Bıraktığımız ilk bir kaç gün istemiş olmaz dediğimde zorlamamıştın.Bu istediğin çok özlemek le alakalıydı.İçim bir tuhaf oldu.Burnumun ucunda bir sızı kalbimde kocaman bir boşluk beynimi kemiren binlerce soru?
Ne yapmak,nasıl davranmalı şimdilik bilmiyorum ama tek bildiğim seni çok seviyorum ve her zaman içimden kalbimden geldiği gibi yapıyorum.Fazla kurallar olmadan dökerek,saçarak kirleterek keyif katarak ama sonunda çok ça mutlu olarak. Yanlış doğru tartışmadan ama böylede seni üzüyormuyuz acaba bilemiyorum?
Hep diyorum bu annelik çok ama çok zor hele birde çalışınca daha bi zor..
Dün bütün gün kahvaltının dışında yemek yememişsin huysuzlukların hiç bitmemiş.Annemi isterim diye bir ara ağlamışsın anneanne ne yaptıysa olmamış.Toparlanıp babaanneye peyniri görmeye gitmişsiniz oda kesmemiş.Banada söylememişler üzülmeyeyim diye.
Bende öğretmenler günü münasebitiyle bir yemeğe katıldım ama çok sıkılıp erken kalkıp seni almaya geldiğimde elimi tuttun, yol boyu hiç konuşmadın elimi bırakmadın sana getirdiğim çiçekleri bir yere fırlatıp hiç mutlu olmadın.Eve geldiimizde göhsümü açtırıp ağzına dayadın ve bir-iki saniye emdin hiç sesimi çıkartmadım.Diğer göhsümü açmamı istedin onada aynı işlemi yapıp kapattın.Bir kase çorbayı-meyvanı zevkle keyifle yedin.
Benim seni özlediğimden 1000 katı bana ihtiyaç duyduğunu farkettim. Benim senin kokuna duyduğum ihtiyaçtan fazlası vardı oysa meme emmeyi bıraktığından beridir hiç böyle bir şey yapmamıştın.Bıraktığımız ilk bir kaç gün istemiş olmaz dediğimde zorlamamıştın.Bu istediğin çok özlemek le alakalıydı.İçim bir tuhaf oldu.Burnumun ucunda bir sızı kalbimde kocaman bir boşluk beynimi kemiren binlerce soru?
Ne yapmak,nasıl davranmalı şimdilik bilmiyorum ama tek bildiğim seni çok seviyorum ve her zaman içimden kalbimden geldiği gibi yapıyorum.Fazla kurallar olmadan dökerek,saçarak kirleterek keyif katarak ama sonunda çok ça mutlu olarak. Yanlış doğru tartışmadan ama böylede seni üzüyormuyuz acaba bilemiyorum?

Hep diyorum bu annelik çok ama çok zor hele birde çalışınca daha bi zor..